Volgens de vrije media is er een hoofdreden voor Trumps overwinning: hij heeft de wijdverbreide door de Democraten onderschatte wrok van de Amerikaanse bevolking tegen de politieke elites en instituties van het land begrepen. Dit geldt volgens opiniepeilers al helemaal ten opzichte van de leden van de trotse arbeidersklasse die de Democraten nog steeds als hun traditioneel stemvee beschouwen, terwijl ze hen in hun toenemende verarming sinds jaren veronachtzamen. Voor hun sinds decennia beklaagde ellende heeft Trump, aldus de media, een duiding aangeboden die teleurgestelde burgers nu eenmaal aannemelijk vinden: het politieke establishment heeft ze verraden dus behoeven ze een sterke man die grondig opruimt â zowel met de rechtsstatelijke belemmeringen van het ongestoorde regeren alsook met particuliere belangen die een corrupte politieke elite belangrijker acht dan het verlangen van een patriottische bevolking naar haar privilege tegenover alle vreemdelingen en alles afwijkende. Een politicus die zich met zijn vijandschap tegen de elite als wreker van de rechtelozen presenteert, heeft derhalve succes â dat vindt de politieke deskundigheid plausibel.
Voldoende aanleiding om zich eens te verbazen: daarover hoe makkelijk en â ondanks alle demonstratieve afkeer â hoe begripvol beroepsdemocraten deze uiterst affirmatieve, aartsnationalistische misinterpretatie van kapitalistische schades navoltrekken; daarover hoe vertrouwd hen het fascisme als radicalisering van een in de democratie steeds aanwezige, blijkbaar zeer makkelijk te mobiliserende ontevredenheid over de democratie is; en daarover hoe weinig ze begrijpen van de verwantschap tussen het systeem van de vrijheid en dat van de anti-vrijheidâŠ
Want daadwerkelijk is het standpunt van Trump evenals de toestemming van zijn kiezers tot hem de vervolmaking van een indrukwekkende democratische politisering. Trump geeft namelijk het denkbaar fundamenteelste antwoord op de fundamentele vraag waarmee de kiezer wordt opgeroepen hogere nationale verantwoordelijkheid te nemen: âWat zou jij als president doen?â Zijn antwoord luidt simpelweg: ervoor zorgen dat de macht, die in dienst moet staan van het brave volk, over onbetwistbare doorzettingskracht beschikt. Een volk dat werkelijk heerst heeft dus het onbeperkte recht van een president nodig die zich met hem absoluut identiek verklaart. Dat Trump zelf deze authentieke man van het volk, dus de bij dit heerschappijprogramma passende machtmens is, bewijst niets zo overtuigend als zijn lust vijandschappen niet alleen aan te trekken maar die ook offensief te verklaren: tegen interne en externe vijanden, ook en juist tegen de gevestigde instituties die volgens hem de eensgezinde wil van het volk verwateren tot verhinderen. Trump belichaamt zo het recht van het volk op een politieke omwenteling die de macht van het brave volk eindelijk in de handen van haar regerende belichaming legt. Of kort en bondig: âTrump will fix itâ â geen probleem waarvoor het resolute heersen niet de oplossing zou zijn. Echter niet zo dat de president ongeremd in dienst van de burgers staat, maar omgekeerd zo dat hij serieus werk maakt van het heerschappelijke perspectief waarheen hij alle particuliere belangen politiseert. De wil van het volk is het doorzetten van de staat tegen alle vijanden en afwijkingen, is het ontmantelen van de instituties die juist dat beletten. Zo roept de les die Trump uit zijn eerste ambtstermijn heeft getrokken naar een echo uit het volk: hij had te weinig macht om zijn vijanden uit te schakelen.
Of dat al fascistisch of nog net democratisch is, is de verkeerde vraag â daarmee mogen zich de binnenlandse veiligheidsdiensten van de democratische naties bezighouden. Men kan beter de prestaties ter kennis nemen waartoe de machtigste democratie op aarde blijkbaar in staat is â temeer daar overal de waarschuwing te horen valt dat Amerika inzake politieke zeden eerder voorbode dan uitzondering is. De ene prestatie betreft de doorzetting van de heerschappij: daar brengt de democratie een leider aan de macht die onverbiddelijk erop insisteert dat uitsluitend zijn macht de natie kan redden voor âbinnenlandse vijandenâ, die hij zal uitschakelen â desnoods met inzet van het leger. De andere prestatie betreft de vorming van de burgers tot volksleden, die in het trotse zelfbewustzijn de vrijste mensen op aarde te zijn op hun recht op een leider van hun keuze insisteren, wiens macht onbeperkt is.
Zie: GEGENSTANDPUNKT 4-24: Waarvoor Amerikanen een sterke leiding nodig hebben